شمن بزرگ گفت – 3

» اکثریت ما افراد بشر به گذشته خود چسبیده ایم، چون حمایتی را فراهم می آورد که نفس برای توجیه خود استفاده می کند. گذشته تعیین می کند ما چه هستیم و ما را وا می دارد تا حس کنیم حفظ رفتار روزمره مان منصفانه است. حتی اگر مطلع باشیم که برایمان خوب نیست، قسمت بزرگی از وقت خود را صرف به یاد آوردن گذشته می کنیم. فقط متوجه نمی شویم آنچه به یاد می آوریم واقعیت نیست، بلکه فقط تصاویری ست که گفتگوی درونی ما درباره آنچه که برایمان قبلا اتفاق افتاده است، ساخته. ما امور مسلم را به یاد نمی آوریم، بلکه تفسیر آنها را به یاد می آوریم. ما از گذشته واقعی خود مطلع نیستیم زیرا زیاده از حد درگیر تکرار تاریخچه ای اسطوره ای برای خود هستیم که نفسمان آن را گسترش داده است تا هستی خودش را توجیه کند… «

Victor Sanchez: The Teaching of Don Carlos

.